تلویزیون سه بعدی ال جی ؛ از موفقیت تا شکست!

تولید کنندگان تلویزیون سه بعدی ال جی که به آینده این تلویزیون خیلی امیدوار بودند به این مسئله فکر نکرده بودند که ساخت محتوای سه بعدی که باکیفیت باشد می‌تواند خیلی هزینه‌بر باشد و از طرفی شاید صنعت فیلم‌سازی نتواند از پس آن بربیاید. همین مسئله موجب شد که بسیاری از فیلم‌های مثلا سه بعدی که به تقلید از آواتار ساخته شده بودند تنها حدود 20 تا 30 دقیقه به صورت سه بعدی باشند و بعد از آن هم با یکسری تکنیک‌های کامپیوتری به شکل سه بعدی دربیایند.

مشکل دیگر تلویزیون سه بعدی ال جی مانند بقیه تلویزیون‌های سه بعدی این بود که برخی از کاربران هنگام تماشای فیلم به دلیل حرکت Motion Sickness دچار سردرد و حالت تهوع می‌شدند. حالا فرض کنید که یک تلویزیون گران قیمت سه بعدی به همراه عینک مخصوص آن را خریداری کرده‌اید از طرفی هم فیلم‌های سه بعدی نایابی با قیمت بالا خریداری کرده‌اید و تصمیم دارید فیلم سه بعدی ببینید. تجربه شما از دیدن فیلم سه بعدی که تنها 20 دقیقه اول آن سه بعدی است حالت تهوع و سردرد است. با تمامی این اوصاف از ابتدا هم مشخص بود که تلویزیون‌های سه بعدی آینده روشنی نخواهند داشت.

استفاده از عینک مخصوص هنگام تماشای محتوای سه بعدی یکی دیگر از مشکلات تلویزیون ‌های سه بعدی به حساب می‌آمد که منجر به شکست این تلویزیون‌ها شد. درواقع نوعی محدودیت برای کاربرانی بود که این تلویزیون را خریداری می‌کردند چراکه حتماً باید برای تماشای محتوای سه بعدی عینک مخصوصی را مدت تقریبا طولانی بر روی صورت خود تحمل می‌کردند. از طرفی کاربران مجبور بودند بعد از زدن عینک تلویزیون سه بعدی در فاصله و زاویه‌ای خاص قرار بگیرند تا بتوانند محتوای سه بعدی را به شکل صحیحی مشاهده کنند.